¡Bailamos!

Bailamos!

Ja, ik heb een nummer met Spaans op mijn laptop! Ik haal Caro uit haar kamer en zet gauw ‘Bailamos’ van Enrique Iglesias op. Oké, het lied heeft wel maar zo’n drie Spaanse woorden, maar goed, alle beetjes helpen en daarbij is het een zeer toepasselijke titel voor deze week. Ik heb namelijk vrijdagavond (Día del Amor!) mijn eerste salsa-les gehad! De basis van salsa zit er nu min of meer in, maar het smaakt naar meer, dus wie weet neem ik nog wat meer lessen.

Wat Spaans betreft gaat het al beter. Ik kan wat meer zeggen en durf ook wat beter te praten. We wisselen iedere week van profesora en deze week had ik Milagro, die het ontzettend leuk vond om mij 3,5 uur door te ondervragen. En ik maar denken dat ze het allemaal heel interessant vond, maar het was natuurlijk puur om echt het spreken te oefenen, dat veel moeilijker is dan het schrijven, haha!

Qua activiteiten was deze week wat minder spannend. We hebben op maandag een tochtje in een koets met twee paarden ervoor gemaakt. De paarden die voor een koets gespannen zijn, zien er nog redelijk uit in vergelijking tot de echte werkpaarden. Het is hier namelijk heel gewoon om met paard-en-wagen te werken en deze paarden zijn echt vel over been. Dan merk je wel dat je in een land bent dat een stuk minder ontwikkeld is.

Op dinsdag koken we een typisch Nica gerecht. Het ziet er niet echt lekker uit (foto’s volgen) en er zit vlees in, dus mag ik het proeven netjes afslaan. We maken ook platanos maduro (gebakken banaan), lekker! Je krijgt hier trouwens echt bij iedere maaltijd banaan. Meestal gebakken, soms gekookt en soms gewoon een banaan. Een dag geen banaan is een dag niet geleefd, lijken de Nica’s te denken.

Woensdag gaan we pottenbakken. Of ja, we gaan kijken in San Juan del Oriente, waar keramiek een heel belangrijk product is om geld mee te verdienen. We mogen na een korte demonstratie allemaal proberen een pot te vormen op een draaiende plaat (die je zelf met je voet moet aandrijven), maar we ‘bakken’ er letterlijk niks van. Alle potten eindigen als asbakranden zonder bodem of gewoon een verschrompelde homp klei..

Donderdag krijgen we ’s middags dansles op school. We leren basispasjes van de salsa, merengue en palo de mayo? Een hele rara Nicaraguaanse dans, waar pasjes inzitten die ik beter niet beschrijf. Tussendoor vinden we wat verkoeling in Mojitos.. nou ja, dat is het idee. Je zweet je namelijk helemaal kapot. Aan het eind van de les heerlijk doorweekte kleren. Kun je je voorstellen dat we lekker in ‘paren’ dansen, dus je mag ook nog lekker elkaars zweetlichamen vasthouden. Ik vind het in Nederland al verschrikkelijk om te zweten als ik alleen dans in de kroeg, laat staan als iemand me helemaal vast heeft. Maar goed, ik heb nog even tijd om te wennen toch?;)

Vrijdag is wel een topdag! Niet alleen omdat ik eindelijk een verledentijdsvorm in het Spaans leer (je voelt je echt een sukkeltje als je constant in de tegenwoordige tijd alles moet vertellen, zelfs al heb je het over gisteren. “Ja gisteren ik ga pottenbakken, en vorige week ik kom aan in Nicagua..”), maar ook omdat we ’s middags eindelijk het geweldige idee van Caro gaan uitvoeren. Zij doet vrijwilligerswerk in een bibliotheek in een buitenwijk van Granada. De bibliotheek is een somber grijs gebouw van buiten, maar is echt bedoeld voor kinderen. Caro heeft geld ingezameld en vrijdagmiddag was het dan zover, de muur werd in de grondverf gezet.
Makkelijker gezegd dan gedaan. We maken nu namelijk ook kennis met de ‘Nica way of life’. Tranquilo, tranquilo en mañana mañana. Er was woensdag namelijk gezegd dat de laatste emmer verf er vandaag om 13u/13.30u zou zijn. Als we om 13.30u aankomen, moeten we om 14.30u nog een keer terugkomen, dan is het er wel. Uiteindelijk is de verf er om 15.30u nog niet en besluiten we zonder te vertrekken, omdat er toch al een paar potten zijn.
Een paar anderen zijn al naar de bibliotheek om te beginnen. Als ik aankom zie ik allemaal vrolijke kinderen van 2 t/m 15 jaar denk ik. Ze zijn druk bezig met de lag grondverf. De muur is echter lekker hobbelig en werkt als een spons, maar de kinderen zijn overmoeibaar en blijven het leuk vinden. Alle lachende gezichtjes zijn echt goud waard!

‘s Avonds is het tijd voor mijn eerste échte salsa-les, van iemand uit Nederland, die hier een man en een kindje heeft. Ze geven sinds kort samen danslessen hier en we gaan met een aantal studenten van On-Stage een les volgen, waarna een feest moet zijn. Mooi weer een kans om te wennen aan bezweten lichamen, want ook hier komen we niet met een droog shirt weg, jummie. Het is overdag hier zo’n 34 graden, kun je je voorstellen dat het in maart en april alleen nog maar warmer wordt..
Het feest is niet heel druk bezocht, dus krijg ik nog wat meer pasjes aangeleerd, waarna ik lekker naar huis ga. De drankjes gisteren en het vroege opstaan vandaag hebben me niet heel goed gedaan..

Zaterdag hebben we met een uitstapje van On Stage een comunidad bezocht. Op mountainbikes hebben we rondgereden en na een super lunch ook nog een wandeltocht gemaakt. Alle planten op de foto gezet natuurlijk en nu heb ik geen idee meer van wat het allemaal was.. Jep, first world problems?

Zondag lekker een dagje aan het zwembad, om daarna lekker uitgerust naar het eerste concert van een Nica band te gaan kijken. Het poeziefestival is van start gegaan en iedere avond is er een uurtje een concert. Vrolijke muziek en een plein gevuld met kleine Nica's. Ik denk dat er misschien 20 mensen waren die even groot of groter dan ik waren, de rest is zo klein haha!

Vandaag weer verder met de Spaans les en zometeen mountainbiken, Heeee hoooo lekker zweten hierzoo!